Taal als grote barrière
Een van die nieuwkomers is Ibrahim. Hij vluchtte uit Eritrea, waar er al jaren een totalitair regime heerst. Vier jaar geleden belandde hij in Oostende, ver weg van zijn ouders, zus en oude thuis. Ibrahim: “Als je de taal en de gewoontes niet kent, is het heel moeilijk om in je eentje je weg te vinden. Er is zo veel papierwerk om in orde te brengen en je moet aan van alles denken. Om sneller mijn weg te vinden en meer mensen te leren kennen, meldde ik mij aan voor vrijwilligerswerk in Oostende. Zo kwam ik onder andere ook bij FMDO terecht.”
Samen wandelen en koken
Ivan: “Ibrahim is een supervrijwilliger en wil altijd onder de mensen zijn. Overal waar er iets te doen is, zie je Ibrahim. Ik had hem dus al vaker gezien. In het begin van 2020 werd ik zijn buddy. Wat doen we zoal samen? We gaan wandelen, samen met mijn hond Obama. We koken af en toe voor elkaar. En we hebben regelmatig contact via WhatsApp. Vaak gaat het over kleine dingen zoals een formulier, factuur of brief waar hij niet wijs uit raakt. Denk maar eens aan de papierberg die je zelf krijgt als je bijvoorbeeld verhuist. Ibrahim heeft weleens lachend gezegd: ‘Al die papieren, nu begrijp ik waarom er in België zo weinig bomen staan’. Je kunt hem verdorie geen ongelijk geven. Eind vorig jaar brak hij zijn dijbeen. In het begin raakte hij met zijn krukken niet op de bus. Dan ben ik voor hem boodschappen gaan doen en heb ik hem een aantal keer naar school gebracht.”
Even de miserie vergeten
Wordt er van de buddy’s verwacht dat ze bijvoorbeeld Nederlandse les geven? Ivan: “Nee, zeker niet. Daar zijn andere organisaties voor. Het belangrijkste als buddy is dat je die nieuwkomer op zijn gemak stelt. Heel vaak komen die mensen uit moeilijke situaties in hun thuisland – armoede, oorlog, militaire regimes – en hebben ze hun familie en vrienden moeten achterlaten. Dankzij jou kunnen ze die miserie even vergeten. We hebben vaak de neiging om direct van alles aan te leren en uit te leggen. Het is beter om eerst te luisteren naar de mensen, wie ze zijn, waar ze vandaan komen en waarmee ze hulp nodig hebben. Dan groeit er veel sneller vertrouwen. Je kiest zelf hoelang je buddy blijft. Sommigen trekken snel hun plan, anderen hebben langer begeleiding nodig en de meesten worden en blijven gewoon vrienden.”
Ibrahim: “We zouden graag eens samen naar de Ardennen gaan. De zee ken ik intussen wel. En wat de toekomst brengt? Na mijn cursus Nederlands zou ik, als het financieel lukt, graag een opleiding beroepsduiker volgen. Opnieuw beginnen is altijd moeilijk. Het is fijn om te weten dat je altijd bij iemand terechtkunt.”
Waarom buddy worden volgens Ivan Cazaux: “Je helpt iemand uit je gemeente of stad op een laagdrempelige en fijne manier. En je krijgt er veel warmte voor terug. Als ik zie hoe positief Ibrahim in het leven staat en hoe vaak hij lacht, daar kan ik veel van leren.”
Gezocht: vrijwillige buddy’s voor nieuwkomers
Wil je net zoals Ivan het leven van een nieuwkomer wat makkelijker en aangenamer maken in je stad of gemeente? Meld je dan snel aan. Je hebt als buddy geen voorkennis nodig en krijgt ondersteuning. Hoeveel tijd je als buddy met de nieuwkomer spendeert, overleg je met het lokale buddyproject.
